سیاستنامه بیست و چهارم منتشر شد
تاریخ انتشار: ۷ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۴۹۱۸۱۴
به گزارش خبرآنلاین در این پرونده علاوه بر یادداشتی از سردبیر سیاستنامه با عنوان «به نام زن»، مقالاتی با محوریت نظریه ایران در اندیشه بیضایی منتشر شده که از جمله آنها میتوان به مقاله «سیمای فیلسوف نمایشنامهنویس ایران» نوشته نگین نوریان دهکردی، «بهرام بیضایی و سیالیت مفهوم ایران» نوشته محسن علویپور، «تخالف در تاریخنویسیِ دوره ایرانی و اسلامی« نوشته امیر برهان، « اثبات نظریه تداوم فرهنگی ایران» نوشته مهدی روزخوش، «اسطوره معاصر زیباشناسی ایرانی» نوشته جواد رنجبر درخشیلر، « راز بقای ایران» نوشته محمد عثمانی و «میزبان اصیل اسطوره ها» نوشته محمد بروزیی اشاره کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
از پروندههای دیگر شماره بیست و چهارم سیاستنامه پروندهای به مناسبت انتشار قریبالوقوع ترجمه فارسی کتاب مشروعیت دوران مدرن هانس بلومنبرگ توسط زانیار ابراهیمی است که در آن ابراهیمی در مطلبی با عنوان «مسئلة سکولاریزاسیون» مناقشة کارل لوویت و هانس بلومنبرگ در باب مشروعیت دوران مدرن را به رشته تحریر درآوده است. «علیه دیرهنگامی» نیز عنوان مطلبی از ریچارد رورتی در همین پرونده است که متکفل مروری بر کتاب مشروعیت دوران مدرن است. «ساختن تاریخ برای تبرئه خداوند؟» و «علاقه به چیزهای نادیدنی در جهان» عنوان ترجمه فارسی دو فقره از کتاب هانس بلومنبرگ است که پیش از انتشار در قالب کتاب توسط زانیار ابراهیمی در سیاستنامه منتشر شده است. مصاحبه با جو پل کرول و زانیار ابراهیمی نیز از دیگر مطالب خواندنی این بخش به شمار میرود.
سیاستنامه بیست و چهارم با بخش «خبرنامه» که رویدادهای علم سیاست ایران به قلم حامد زارع سردبیر مجله است آغاز میشود. از خواندنیترین بخشهای خبرنامه روایت زارع از سیر فراز و فرود گروه علوم سیاسی دانشگاه مفید و همچنین گزارش او از مراسم سالگرد دکتر احمد گلمحمدی است. پس از خبرنامه، سرمقاله ناصر سلطانی، عضو شورای علمی مجله آمده که در آن راه حل پیشنهادی قانون اساسی برای خروج از بحران ناشی از درگذشت مهسا امینی و جنبش اعتراضی شکلگرفته پس از آن است. سپس بخش یادنامه آغاز میشود که خود مشتمل بر دو بخش است. بخش اول دربرگیرنده مطالبی درباره نسبت قانون، دموکراسی و سنت با نهاد سلطنت در بریتانیا به مناسبت درگذشت ملکه الیزابت دوم است. بخش دوم نیز به مناسبت درگذشت میخائیل گورباچف حاوی مطالبی درباره روسیه پس از فروپاشی و نسبت آن با روسیه پس از پوتین است.
سیاستنامه گفتگویی مفصل درباره زندگی و کارنامه علمی کیومرث اشتریان نیز با او داشته که متن کامل آن در بخش دیدار منتشر شده است. در بخش یادداشت هم مطلبی با عنوان «چهره گمنام فرهنگ نخعی» از رسول جعفریان استاد دانشگاه تهران آمده است. از دیگر بخشهای شماره بیست و چهارم سیاستنامه بخش کارنامه است که در آن مقالهای از محمد منصور هاشمی با عنوان «از تصوف تا تفکر» جستاری دربارهی جایگاه آثار نصرالله پورجوادی در تاریخ اندیشهی ایران معاصر و همچنین گفتگویی بلند با استاد پورجوادی با عنوان «جهاد، تروریسم، تصوف» منتشر شده است.
بخش درسگفتار نیز از دیگر بخشهای مجله است. در این بخش فرهنگ رجایی استاد شناخته شده علم سیاست در آمریکای شمالی، بخش سوم درسگفتار چیستی دانشگاه خود را با عنوان «جمهوریهای چندگونه دانشگاهی در تاریخ جهانداری» برای نشر در اختیار سیاستنامه قرار داده است. بخش سوم درسهایی از حقوق بین الملل برای ایران نیز با عنوان « دولت-ملت سازی و برساختن وفاداری» به قلم حیدرعلی تیموری استادیار دانشگاه تهران در بخش درسگفتار آمده است.
در بخش ترجمه نیز متن بلندی از الی کدوری با عنوان «جمهور خدا» توسط محسن قائممقامی به فارسی برگردانده شده است. علاوه بر آن مقاله «سیاست و آکادمی: رابطهای نامشروع؟» نوشته مارتین کریمر؛ سردبیر میدل ایست کوارترلی نیز درباره الی کدوری به قلم قائممقامی ترجمه شده است. همین مترجم در مقدمهای با عنوان «شکارچی شبه کمونیسم و رادیکالیسم» مختصری درباره الی کدوری و اینکه چرا «روایت چتمهاوس» مهم است؟ ارائه داده است.
۶۵۶۵
کد خبر 1700500منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: بیست و چهارم سیاست نامه منتشر شده
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۹۱۸۱۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
۱۴۰۳ در حوزه سیاست خارجی سال سختی خواهد بود
فرارو-حشمت الله فلاحت پیشه، رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس دهم و تحلیلگر سیاسی در گفتگو با فرارو به تشریح سیاست خارجی ایران در سال ۱۴۰۲ پرداخت و گفت: «با توجه به افزایش تنشها در منطقه، احتمال این که تا زمان برگزاری انتخابات آتی آمریکا، اتفاق دیپلماتیکی بین ایران و آمریکا شکل بگیرد، به شدت کاهش یافته. درواقع ایران و امریکا فرصت تنش زدایی را از دست داده اند.»
دیپلماسی کشور، «تابوپذیر» نیستحشمت الله فلاحت پیشه به فرارو گفت: «سال ۱۴۰۲ هم در حوزه سیاست خارجی کشور، گذشت و سالی دیگر (۱۴۰۳) را درپیش داریم. اما در این خصوص که چه شد و چه خواهد شد پاسخهای قابل ارائه شبیه به هم است. به این دلیل که سیاست خارجی ایران، نوعی سیاست خارجی تابو زده است و در نتیجه رهایی کشور از مشکلات سیاست خارجی، معمولا دشوار است. باید این را بدانیم که دیپلماسی «تابوپذیر» نیست، یعنی زمانی که یک دیپلمات حس کند که یک تصمیم، اتفاق یا یک توافق، میتواند منافع ملی کشورش را تامین کند، باید این امکان را داشته باشد که این کار را انجام دهد، اما وقتی سیاست خارجی تابو زده باشد، امکان گشایش در سیاست خارجی، تا حد زیادی از بین میرود. امسال هم به همین شکل بود، یعنی ما هر روز، اخبار زیادی از توسعه و پیشرفت کشورهای همسایه می شنیدیم اما در همین شرایط، ایران درگیر بحرانهایی بود که برای سیاست خارجی کشور وجود داشت. مهمترین بحرانی که ایران با آن درگیر بود، مرتبط با چالشهایی بود که با کشورهای غربی وجود دارد. همچنین بازیهای سیاسی روسیه و تحولات شکل گرفته در فلسطین بود.»
وی افزود: «یکی دیگر از اشتباهاتی که در سیاست خارجی ایران شکل گرفت این بود که مسئولان ایران در حوزه تحولات ۷ اکتبر، غافلگیر شدند، اما در روزهای نخست به گونهای موضع گیری کردیم که گویی ایران به عنوان یکی از مقصرهای ماجرا است. به حدی که در نبردهای دیپلماتیکی که برای حل مشکل شکل میگرفت ایران همیشه در حاشیه بود. زمانی که چین وزرای خارجی منطقه را به جلسه دعوت کرد، ایران را دعوت نکرد. اکنون نیز می بینیم که مجموعه تحولات ۷ اکتبر به گونهای پیش میرود که نتانیاهو طراحی کرده بود. من از همان روزهای نخست درگیری گفتم که هدف نتانیاهو از این جنگ این است که پای ایران و آمریکا را به جنگ باز کند و این همان هدفی است که طی ۲ دهه اخیر دنبال کرده است. درواقع هدف قرار دادن ایران در کانون تنش یکی از برنامههای نتانیاهو است، به همین دلیل نیز تمام تلاش خود را روی این موضوع متمرکز کرده که پای لبنان را نیز به جنگ باز کند.»
سالی سخت برای سیاست خارجی ایراناین تحلیلگر سیاسی گفت: «ما در سال ۱۴۰۲ نوعی از «غربت سیاست خارجی» را نیز تجربه کردیم؛ زمانی که وزیر امور خارجه ایران گفت که متاسفانه برجام تحت الشعاع جنگ اوکراین قرار گرفته و این موضوعی است که من بارها اشاره کرده بودم که نگذاریم منافع ملی ایران و به ویژه برجام فدای جنگ اوکراین شود. اما به این موضوع توجه نشد و اکنون میبینیم که آقای امیرعبداللهیان همین موضوع را مطرح کرده اند؛ بنابراین من معتقدم که اگر بخواهیم نمرهای را به سیاست خارجی کشور در سالی که گذشت اعطا کنیم، این نمره، نمرهای نیست که چندان بالا باشد، اما باز هم امیدوارم از اتفاقاتی که داشتیم برای سال ۱۴۰۳ درس گرفته باشیم که آن چه که منافع کشور را تامین میکند تنش زدایی است و نه تنش. دیدیم که کشورهای منطقه به محض این که در اوکراین و فلسطین جنگ شکل گرفت، بلافاصله در جهت پیشبرد منافع ملی خود حرکت کردند. همچنین ما شاهد انتخاباتی بودیم که از دل آن افراد افراطی بیرون آمدند که بلافاصله خط مشیهای تندی را شکل دادند. با تشکیل چنین مجلسی، امکان این که در آینده برخی از تنگناها و به ویژه تنگناهای مربوط به FATF و تنش زدایی حل شود، کارکردی نخواهد داشت.»
وی افزود: «در ایالات متحده نیز انتخابات را داریم. فراموش نکنیم که نگاه ترامپ به حوزه سیاست خارجی، به شکلی است که قدرت را هسته بازی قدرتمردان میداند و سعی خواهد کرد از طریق تبانی با روسیه و چین، ایران را محل تبانی قرار دارد و با توجه به تجربهای که از روسیه و چین داریم، چنین امکانی وجود دارد، بنابراین، معتقدم که امسال در حوزه سیاست خارجی سال پر مشکلی خواهد بود. مشکلاتی که اگر دولت آقای رئیسی کمی قویتر عمل میکرد، شاید اصلا رخ نمیداد. متاسفانه بسیاری از فرصتهای حوزه سیاست خارجی را به راحتی از دست دادیم. اکنون میبینیم که در شرایط یک دستی دولت و مجلس، منافع ملی کشور به خطر خواهد افتاد.»
دولت سیزدهم به راهبردهای تنش زدایی نیاز داردرئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس دهم گفت: «درآمدن از شرایط تنش نیازمند راهبردهای تنش زدایی است. اما متاسفانه راهبرد کلی دولت، تداوم تنش بود. متاسفانه دولت به شدت تحت تاثیر جریاناتی است که به جز تنش زایی، کاری برای سیاست خارجی کشور نداشتند و شاید بهتر است بگوییم تجربهای از تنش زدایی نداشتند. بسیاری از آنها سخنرانیهایی تند داشتند که حتی تنش را به کشور تحمیل میکرد و این افراد هم اکنون در جایگاه قانونگذاری هم قرار گرفته اند. به همین دلیل است که میگویم به یک راهبرد برای کنترل تنش نیاز داریم. برخی از افرادی که برای مذاکرات برجامی فرستاده میشدند، به شکلی رفتار میکردند که گویی، بیشتر هدفشان وقت گذارانی است تا احیای برجام. ما دیدیدم که هیئتهایی که رفتند و امدند در نهایت دستاوردی نداشتند و این روسیه بود که از مذاکرات برجام پیروز خارج شد.»
وی افزود: «معتقدم که با توجه به افزایش تنشها در منطقه، احتمال این که تا زمان برگزاری انتخابات آتی آمریکا، اتفاق دیپلماتیکی بین ایران و آمریکا شکل بگیرد، به شدت کاهش یافته. درواقع ایران و امریکا فرصت تنش زدایی را از دست داده اند. ابتدا بایدن بود که قدر این فرصت را ندانست، آن هم به رغم این که اعلام کرده بود که بازگشت به برجام را بین ۲۰ فرمان اجرایی ابتدایی خود امضا خواهد کرد، اما دیدیم که این کار را نکرد. اما وقتی بایدن راضی یا بهتر است بگوییم متوجه شد که شرایط چگونه است و راضی به تمدید توافقها شد، این طرف ایرانی بود که به پیگیری مذاکرات بی توجه شد؛ بنابراین باید بگوییم فرصت تنش زدایی بین ایران و آمریکا عملا از دست رفته و طرفین خود را برای یک تنش جدید با احتمال به قدرت رسیدن ترامپ آماده میکنند. برخی از افراد که از مخالفان برجام و FATF بودند، وقتی که قدرت در دولت را در دست گرفتند و با تنگناهای بانکی و اقتصاد خارجی کشور مواجه شدند، سعی کردند برخی از این تنگناها به ویژه مسئله FATF را حل کنند، اما باز هم زور آنها به این موضوع نرسید. متاسفانه مافیای تحریم و تنش در ایران به هم تنیده شده است. ما میدانیم افرادی که زمانی از محل تحریمها در منطقه به ثروتهای بادآورده رسیده بودند اکنون از مخالفان برجام هستند. حقیقت این است که حتی زور دولت هم به مافیای تحریم و تنش نمیرسد، ضمن این که این مافیا، دوستان جدیدی هم پیدا کرده است. مثلا مافیای فیلترینگ، نوع جدیدی از مافیا در کشور است؛ بنابراین سیاست خارجی کشور نیازمند مافیا زدایی است. یعنی باید مافیاهایی که تنش و تحریم را به منافع ملی کشور تحمیل کرده اند، باید از سیاست خارجی کشور زدوده شوند، در غیر این صورت امکان تامین منافع ملی کشور به طور کامل وجود نخواهد داشت.»